Bilatu sarean
Albiste guztiak zure esku
Jaietako egitaraua
Aurkitu kontzertuei, jarduerei eta askoz gehiagori buruzko informazio guztia
Gernika - Lumoko jaiak oso egun bereziak dira gernikarrentzat, eta asko oporretan egon arren, abuztuaren 14tik 18ra itzultzen dira herrira hauetaz gozatzeko. Gogo hori urtero islatzen da jendeak erakusten duen grinarekin jaien egitaraua eskuratzeko... Uztailetik jendea prest dagoen galdetzen hasten da, baina denek dakite liburutxo preziatu hori abuztura arte ez dela aterako. Itxarote horrek emozioa baino ez du areagotzen, edukia ia aldatzen ez den arren, ilusioa bere horretan geratzen delako. Abuztuaren 14tik 18ra Gernikara hurbiltzera gonbidatzen zaitugu eta Gernikako plan paregabe horietaz gozatzera.
Hilaren 14a, "Bezperada", bereziena da gernikarren arabera. Denek ateratzen dituzte alkandora edo kamiseta zuria, bakeroak edo mahoizko gona urdina eta, jakina, koadrozko zapi urdina, pazientziaz eskumuturrean edo gerrian lotuta zain egoten dena txupinazoa lehertu arte, azkenean lepoan jartzen denean. Lehen ordutik, koadrilek energia kutsakorrarekin hartzen dituzte kaleak, eta, arratsaldean, Andra Mari elizan Salbea entzun nahi baduzu, hobe duzu puntuala izatea! Bestela, lekurik gabe geratuko zara, eta sinetsidazu, merezi du. Tenplutik irtetean, Pasealekuko balkoitik pregoia entzuten da, eta, azkenean, suziria zeruan lehertzen denean, jendetza eraldatu egiten da eta pozezko oihu batean lehertzen da, Adolfo Urioste kaletik kateetan eramaten gaituena. Sentsazio deskribaezina da!
Hilaren 15a, Ama Birjinaren eguna, lasaitasun engainagarri batekin hasten da. Aurreko eguneko ajea nabaria da, baina pixkanaka jendea animatu egiten da eta, eguerdian, kaleak berriz ere bolo-bolo dabiltza. Goitibehera txapelketa da eguneko protagonista nagusia: etxeko ibilgailu horiek, motorrik gabe, ziztu bizian jaisten dira Lumotik kale erdira. Barreak eta animo oihuak entzuten dira herri osoan zehar, gidariak bihurgune bakoitzean oreka mantentzen saiatzen diren bitartean, batzuk mozorro bitxi bezain dibertigarriekin.
Hilaren 16a, San Roke, egun handia da. Goizetik, airea sukalki usainaz bustitzen da, koadrilek kalean arreta handiz prestatzen duten gisatu tradizionala. Kazolak burbuilatu egiten dira sukaldariek sua pazientziaz zaintzen duten bitartean, txakolinak, pintxoak eta kantu inprobisatuak partekatuz. Baina dena ez da jatea: garrafa gernikarrak ere bere protagonismoa eskatzen du. Poto “fuertecita” hori pasealekuan banatzen da txistorra-pintxo batekin batera, urdailak gehiegi sufri ez dezan! Eguna amaitzeko, kontzertuek eta su artifizialek gaua argitzen dute eta eguna koloreen eztandarekin ixten dute.
17an, San Roketxu, mozorroen eguna da. Asko aurreko jardunalditik errekuperatzen badira ere, superheroiez, ipuinetako pertsonaiez eta mozorro burutsuez betetzen da arratsaldea. Sormenak ez du mugarik, eta urtero sorpresa berriak agertzen dira, barre algaraka jartzen gaituztenak, batez ere txikienak. Kuadrillek desafio egiten diete jokoei, lasterketa zentzugabeei eta bat-bateko lehiaketei, eta egun hori da, hain zuzen, alai eta zabarrenetakoa. Inork ez du festa bukatzerik nahi, baina nekea hasi da...
18a iristen denean, San Roketxutxu (izenarena txantxa bat zela uste nuen, baina ez…) atmosfera aldatu egiten da. Egun lasaiagoa da, adinekoei eta haurrei eskainia, jaia betidanik bizi izan dutenei eta oraindik deskubritzen ari direnei egindako omenaldi gisa. Agurren eguna ere bada, ahotsa berreskuratzekoa eta barre artean pasadizoak gogoratzekoa. Erraldoiek eta buruhandiek kaleetan barrena azken ibilbidea egiten duten bitartean eta musikak tonu malenkoniatsuago batekin jotzen duen bitartean, sentsazio orokorra zerbait bakarra bizi izana da, mundu guztiak bere onena eman izan balu bezala, eta jaiak amaitu arren, datorren urtean itzuliko diren ziurtasunak irribarre eginarazten digu. Gainera, norbait festarako gogoz geratu bada, abuztuan astebete geroago, oraindik geratzen dira Errenteria auzoko San Bartolome jaiak. Beraz: ONDO PASA!
Kontsultatu beti ordutegiak, aldaketaren bat badago ere.
Kaixo.
Interes handiz jarraitu dot zuen artikulu hau. Ondo dago, zehatza da baina labur geratu zaizue. Ez diot musika talde guztiak aipatu behar direnik, ezta festibal guztiak baina "exitodun" batzuk alde batera itxi dozuez: Nahikari, Zurrapak, Exkixu; edota Kultur Txouk egin zuen guztia, batzuk aipatzearren.
Gomendatzen dizuet Xabier Monasteriok atara zuen liburuxka (hau be labur geratu zena baina askoz be informazio gehiago eskaintzen duena): "GERNIKA, 40 ROCK-URTE (1960-2000)"
Eskerrik asko.